Bestaat er een keten van overleveraars van de Bijbelgeschriften?

Sanad of Isnad is de keten die ons leidt naar de woorden van de profeet (vrede en zegeningen zij met Hem). De christenen en Joden baseerden zich op onderbroken sanads of maken in sommige gevallen helemaal geen gebruik van een Sanad.

Een goed voorbeeld hiervan zijn de psalmen van David volgens de vroege christelijke theologen waaronder Origen, Chrysostome en Augustine is dit boek geschreven door David (vrede zij met hem), aan de andere kant claimen de vroege Bijbelgeleerden waaronder Athanasius, Jerome,  Eusebius en Hilary dat er meerdere auteurs zijn. Zij claimen dat de psalmen van 90 tot 99 toebehoren aan Mozes. Psalm 88 is van Heman, psalm 89 is geschreven door Ethan, terwijl de psalmen 72/177 geschreven zijn door Salomon. Volgens een andere mening is David slechts de verzamelaar van het boek en zeer zeker niet de auteur.[1]

Hetzelfde kan gezegd worden over ´the book of Job´ er zijn 24 opinies wat betreft de auteur van dit boek. Volgens Luther is het een fictieve verhaal die geen oorsprong kent. Tevens geldt dit voor het boek van Joshua, volgens Calvijn is het boek geschreven door Eleazer. Volgens Gerrard, Diodat Huet, Albert Patrick, Tomlin en Dr. Grahy was het geschreven door de profeet Joshua zelf. Daarnaast claimt Moldehaur en van Til dat het boek is geschreven door Samuel. Volgens Henry en anderen is het boek geschreven door de profeet Jeremiah. Gezien het feit dat er een periode van 850 jaar bestaat tussen de tijd waarin Jeremiah en Joshua heeft geleefd zegt voldoende over het ontbreken van een enige vorm van Sanad waar de joden en christen zich aan houden.[2]

De Bijbelcommentator Herald zegt het volgende op pagina 347, volume 2; “de geleerde Melito heeft het boek niet opgenomen tussen de geaccepteerde boeken. Dit wordt overgeleverd door Euesebius in zijn kerkvadergeschiedenis volume 4, hoofdstuk 26. Daarnaast heeft Gregory Nazianzen alle geaccepteerde boeken opgesomd in een gedicht, echter is het boek van Esther hier niet bij inbegrepen. Tevens heeft Amphilochius zijn vraagtekens geuit over de authenticiteit van het boek. In een gedicht die hij toeschreef aan Seleucus. Ten slotte heeft Athanasius het boek verworpen in zijn brief, nummer 39.”

Ibn Hazm (vrede zij met hem) zegt hierop: “De leer om een hadieth te verifiëren en het gebruik van een Sanad (overleveraarsketen) is een zegen voor de oemmah (gemeenschap) van de profeet (vrede en zegeningen zij met Hem) die enkel toebehoort aan de oemmah van de edele profeet (vrede en zegeningen zij met Hem). De joden en christenen maken geenszins gebruik van een Sanad.[3]

Hafidh Ibn Hacer (vrede zij met hem) zegt hierop; “een Sanad zorgt ervoor, dat verzonnen hadieth gescheiden kan worden van de authentieke hadieth. Het is een Fard-i Kifaya (verplicht, maar niet voor iedereen) dat er geleerden zijn die zich ontfermen over de ilim(wetenschap) van een Sanad”.[4]

Hadidh Ebu Said es-Semani (vrede zij met hem) zegt hierop; “de woorden van de profeet (vrede en zegeningen zij met Hem) kan enkel herleid worden aan de hand van een Sanad, de overleveraarsketen dient betrouwbaar te zijn, als gevolg hiervan kunnen de woorden toegewijd worden aan de profeet (vrede en zegeningen zij met hem). [5]

Hatib al-Baghdadi (vrede zij met hem) zegt in zijn Tarih ul- Baghdad, waarin hij citeert van de leerling van Abdullah bin Mubarek (vrede zij met hem) dat hij het volgende heeft gezegd; “Abdullah ibn Mubarek zei het volgende; Isnad is een deel van de religie, indien de Sanad niet zou bestaan, dan zou iedereen alles kunnen toeschrijven aan de profeet (vrede en zegeningen zij met hem),  de verificatie van de hadieth belemmerd dit echter, gezien het feit dat de overleveraars keten gevraagd wordt. Het verschil tussen ons en de mensen van bidah (innovaties) is het feit dat wij gebruik maken van een Sanad”.

Sufyan es-Sevri zegt het volgende; “de Sanad is de wapen van de gelovige, als de gelovige geen wapen heeft hoe kan hij dan ten strijde trekken?

Imam Evzai (88-150) zegt het volgende:  “ilim (kennis) zal alleen verdwijnen als de Sanads verdwijnen”.

Ibn Sirin (33-110) (vrede zij met hem) levert over dat er voor de periode van fitnah (razernij) niet gevraagd werd voor een Sanad, maar sinds er razernij uitbrak wordt er gevraagd om een Sanad.[6]

Imam Zuhri (50-124) levert over dat Omar ibn Abdelaziz (60-100) de achtste kalief van de moslims de opdracht heeft gegeven aan ez- Zuhri en anderen om de Hadieth van de profeet (vrede en zegeningen zij met hem) te verzamelen met Isnad.[7]

Ibn Sa´d levert het volgende over in zijn Tabakat; “de Egyptische gouverneur van de Emevieten genaamd Abdulllah ibn Mervan (26-86) vroeg aan Kesir bin Murre el Hadrami (vrede zij met hem) of hij alle hadieth die hij had gehoord van de metgezellen van de profeet (vrede en zegeningen zij met hem) kon opschrijven en opsturen. Kesir bin Murre el Hadrami had 70 metgezellen van de profeet (vrede en zegeningen zij met hem) gezien die deelnamen aan de slag om Badr.[8]

Dit is de vroege geschiedenis wat betreft het gebruik van de Isnad. We zien echter dat ongelovigen (evangelisten, koranieten en orientalisten) zeer onnauwkeurig te werk gaan, in hun verwijten jegens de moslims. Laatst hoorde ik van een overtuigde evangelist; “waarom heeft imam Bukhari slechts 9000 hadieth opgenomen die authentiek zijn?”. De desbetreffende djaheel (onwetende) heeft blijkbaar niet gehoord van de titel van zijn werk, de titel is als volgt; “Al-Jami, Al-Musnad, Al-Sahih, Al-Mukhtasar, min umur Rasul Al-Allah wa sunanihi, wa ayyamih”. De titel spreekt voor zich, het woord; ‘Al-Mukhtasar’ betekent een samenvatting of beknopte weergave van de hadieth, dus allesbehalve een allesomvattende hadiethverzameling.[9]

 

[1] Maulana Rahmatullah Kairanvi, Izhar Ul Haqq.

[2] Ibidem.

[3] İbni Hazm, el Fisa/,1/334İbni Hazm, el Fisa/,1/334.

[4] Mirkâtu’l-Mefâtîh, 1/218.

[5] Edebu’l-İmlâ ve’l-İstimlâ, 4, 55

[6] Imam Muslim, Saheeh, 1/84.

[7] Muhammed ibn Harun Abasoomer, Clarification on early hadith Compilation

[8] Ibn Sa´d, Tabakat, Cilt 7, blz 448.

[9] M.M. Azami, Studies in Early Hadith Literature, 305.